Όλα τα κείμενα ειναι διαφορετικά. Πρέπει να προσπαθούμε να μην τα υποβάλλουμε ποτέ στο "ίδιο μέτρο". Να μην τα αναγιγνώσκουμε ποτέ με το "ιδιο ματι". Καθε κείμενο επικαλείται, αν μπορουμε να το πούμε έτσι, ενα διαφορετικό "μάτι". Βεβαίως, σε κάποιο μέτρο, το κείμενο ανταποκρίνεται επίσης σε μια κωδικοποιημένη, προσδιορισμένη προσδοκία, σε ένα μάτι και σε ενα αυτί που το προλαμβάνουν και το υπαγορεύουν, κατα κάποιον τρόπο, ή το προσανατολίζουν. Αλλά για ορισμένα σπάνια κείμενα, η γραφή τείνει επίσης, θα μπορούσαμε να πουμε, να σχεδιάσει τη δομή και τη φυσιολογία ενός ματιού που δεν υπάρχει ακόμη, και για το οποίο προορίζεται το συμβάν του κειμένου, για το οποίο εφευρίσκει μερικές φορές τον προορισμό του,στο μέτρο που ρυθμίζεται πάνω σε αυτόν.

Jacques Derrida, Συνομιλίες, εκδ. Πλέθρον, σελ 68