Οι νόμοι του καθημερινου μας λόγου με την ημιτελη φραση του και τη μισοπροφερόμενη λεξη του εξηγουνται μεσα απο τη διαδικασια του αυτοματισμου. Προκειται για μια διαδικασια της οποιας η ιδανικη εκφραση ειναι η αλγεβρα οπου τα αντικειμενα αντικαθιστανται απο συμβολα. Στον γρηγορο καθημερινο λογο οι λεξεις δεν προφερονται; δεν ειναι παρα οι πρωτοι μονο ήχοι του ονοματος που εμφανιζονται στη συνειδηση. Ο Pogodine, (La langue comme Creation) αναφερει το παραδειγμα ενος αγοριου το οποίο σκεπτόταν τη φραση: "Τα βουνα της Ελβετιας ειναι όμορφα" ως διαδοχη των γραμματων: Τ, Β, τ, Ε, ε, ο.

Η ιδιοτητα αυτη της σκεψης ενεπνευσε οχι μονο τη μεθοδο της αλγεβρας αλλα επισης και την επιλογη των συμβολων, δηλαδη γραμματων και ιδίως των αρχικών. Στην αλγεβρική αυτη μεθοδο του σκεπτεσθαι, λαμβανεται υπόψη ο αριθμος και το μεγεθος των αντικειμενων, δεν τα βλεπει κανεις στο συνολο τους αλλα τα αναγνωριζει απο τις πρωτες τους ιδιοτητες. Το αντικειμενο περναει διπλα μας πακεταρισμενο, γνωριζουμε οτι υπάρχει απο τη θεση την οποια κατεχει, δεν βλεπουμε ομως παρα μονο την επιφανεια του. Υπο το κρατος μιας προσληψης αυτου του ειδους το αντικειμενο φθινει, αρχικα ως περιεχομενο προσληψης, στη συνεχεια απο την αποψη της αναπαραγωγης το; ειναι αυτη η προσληψη της πεζης λεξης εκεινη η οποια εξηγει την ατελη ακροαση της (Βλ αρθρο του Yakoubinski) και απο εκει τον ελλειπτικο λογο του ομιλητη (απο όπου και όλα τα lapsus).

V. Chklovski, "L'art comme procédé", Θεωρια της Λογοτεχνιας, Κειμενα των Ρωσων Φορμαλιστων, εκδ. Οδυσσεας.